11 listopada - Narodowe Święto Niepodległości -

A oto po zaborczej nocy sprowadzonej przez żądzę chciwości nie wypracowanymi swoimi rękami złota, przez obyczajności ludzkiej zatracenie, przez zaplątanie w nienależnych tytułów i przywilejów względy, przez zdradę i prawie powszechne ogłupienie i otumanienie przewodników co to na straży Rzeczypospolitej stać mieli – wyszli prawi synowie narodu na rozstaje dróg – a noc była jeszcze ciemna, ponura i groźna, i zawołali donośnie: O Matko!

A że miłość do Matki sercach mieli, gdzieś daleko i niewyraźnie jakby coś rozbłysło. To była mała, nikła iskra w sercu Matki.

Jej ciało ciągle jeszcze zimne i sztywne, ale miłujący Matkę nad życie synowie stanęli najpierw w szeregu a potem dookoła – i wzywając Boży Majestat na świadka śpiewać poczęli niezbornie: Z dawna Polski Tyś Królową Maryjo, Ty za nami przemów słowo...

I śpiew jął płynąć nad polami; a chwilę później wiatr po lesie wzmagał brzmienie pieśni a leśne echo podawało ją od lasu do lasu, te zaś podawały je strumieniom i rzekom – i rozbrzmiała w całej polskiej krainie pieśń królewska, pieśń wolności...

... a oto i ożyło serce Matki... i bić będzie tak długo, jak długo miłujący Matkę synowie śpiewać będą.